środa, 15 kwietnia 2009

Kwaśny



Najpierw załamał się mój światopogląd. Jak to możliwe... ciągle o tym gadałem, a moja dziewczyna tylko się ze mnie śmiała. Litza odszedł z Acid Drinkers. Był to koniec lat 90-tych ubiegłego stulecia, a ja fanem Acidów byłem ortodoksyjnym. W dniu premiery mimo 38 stopni gorączki zjawiłem się w nieistniejącym już sklepie Planet Music po nóweczkę sztukę „High Proof Cosmic Milk”, a tu taki numer. Niby słyszałem, że już nie dogadują się tak jak kiedyś, ale taki monolit rozbity – zwaliło mnie to z nóg.

Życie jednak idzie dalej. Pojawił się Perła i płyta „Amazing Atomic Activity”, która była jakby odreagowaniem po stracie. Zupełnie nie nowoczesna, klasyczna, hardrockowa. Po jakimś czasie zespół okrzepł z nowym gitarzystą. Pojawił się „Broken Head”, chyba najlepszy moment w Perlazztym okresie zespołu. Płyta krótka, szybka, spójna, z jajem i z przebojem. Zawsze wbijało mnie w podłogę, gdy na telewizorach w empiku leciał teledysk do „Don’t go to where i sleep”.

Fani Acid’s. Pamiętam, że zawsze gdy w końcu doszło do kwaśnej demaskacji (w sensie odkrycia tego, że jesteśmy fanami), łapaliśmy całkiem inny kontakt. W akademiku na jakiejś imprezie poznałem kiedyś taką fankę, i w pracy fana. Od razu pojawiły się jakieś takie fluidy, specyficzne poczucie humoru, które powodowały łatwiejsze porozumienie, łatwiejszą wymianę myśli i zrozumienie.

No tak, ale Perła też wkrótce zniknął. Rozstali się w przyjaźni (to ważne) i pojawił się Lipa. Dla mnie bomba. Zawsze byłem fanem Illusion i ta zmiana wydawała mi się idealna. Czas jednak zweryfikował ją na niekorzyść zespołu. Lipa zniknął z rejonów działania Acid Drinkers prawie tak szybko jak się pojawił, zostawiając po sobie płytę „Rock is not enough”. Płytę nie najlepszą, do której najrzadziej wracam. Powstało pytanie co dalej?

Olass. Olek, dla mnie człowiek znikąd. Facet o którym nie wiedziałem nic, a który odnalazł się w zespole jak żaden z poprzedników. Zaangażowany, wesoły chłopak i dobry muzyk. Płyta „Verses of Steel” z jego udziałem i w większości jego autorstwa miała być nowym otwarciem w historii zespołu. Dostaliśmy do ręki kawał świetnej metalowej muzyki, było pięknie i nagle mój światopogląd znów się załamał. Śmierć zabrała najmłodszego z Kwasożłopów. Olek miał 29 lat. Po koncercie w Krakowie położył się spać i już się nie obudził. Koledzy z zespołu myśleli po prostu, że długo śpi, ale gdy przyszli go obudzić było już za późno. Umarł z przyczyn naturalnych, niewydolność krążenia po długotrwałym wysiłku fizycznym. Chodziłem struty, bardzo mną ta śmierć wstrząsnęła, był młodszy ode mnie...

Jednak przedstawienie musi trwać, chłopaki postanowili grać dalej. Co będzie w przyszłości - czas pokaże, ale na pewno Acid Drinkers pozostaną czymś ważnym w moim życiu. Piasek w klepsydrze ciągle się przesypuje, czas płynie...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz